اتصال پوششی (اورلپ)

اتصال پوششی اتصالی است که نیازمند همپوشانی دو آرماتور موازی با هم است. در این روش دو آرماتور به موازات هم و به طول تعریف شده در مجاور هم قرار گرفته و بوسیله مفتول آهنی بسته می شوند. نیرو برای انتقال در این نوع اتصال از مرز بین بتن و فولاد بهره می گیرد که این نیرو از یک میلگرد به بتن منتقل شده، سپس از بتن به میلگرد دیگر منتقل می شود. این نیرو کاملا به بتن اطراف محل اتصال و میلگرد بستگی دارد لذا دوام و پایستگی اتصال به دوام و مقاومت بتن اطراف اتصال وابسته است.

اتصال پوششی (اورلپ)
اتصال پوششی (اورلپ)

وصله پوششی در هنگام کشش باعث ایجاد نیروی اضافی بر بتن می شود که این نیرو در راستای جدا کردن میلگردها از یکدیگر عمل می کند، در نتیجه کاور بتن باید استحکام کافی برای تحمل این نیروی سرشار ( Brusting Force ) را داشته باشد.

این نیروی سرشار می تواند باعث پوسته پوسته شدن کاور بتن شده و وصله میلگردها را از هم جدا نماید. به دلیل همین نیروی سرشار برای میلگردهای سایز بالا از آرماتور تقویت کننده عرضی اضافی در اکثر آیین نامه ها تاکید شده است. در این روش بتن به عنوان واسط یا میانجی نیرو را از یک میلگرد به میلگرد دیگر منتقل می نماید.

در سالیان گذشته مهندسین ساختمان و معماران متوجه شده اند که روش اتصال پوششی در قبال داشتن مزایای اندک، محدودیتهایی را نیز دارد. طبق آئین نامه ACI-318 اتصالات اورلپ در مقابله با بارهای پریودیک قابل اطمینان نبوده و از محدوده الاستیک خارج خواهند شد، لذا با کوچکترین لرزش بتن از هم جدا شده و اتصالات اورلپ از هم گسیخته خواهند شد.

رابطه اورلپ با کاور بتن

  • از آنجایی که اتصال اورلپ دوام و پایداری خود را از پوشش بتن اطراف خود دارد، از بین رفتن کاور بتن منجر به شکست اورلپ خواهد شد.
  • یکی از معایب وصله پوششی این است که عملکرد این وصله ها در برابر بار های دوره ای
    ( cyclic loads ) در محدوده غیر خطی به شدت ضعیف است.
  • در مناطق مرطوب ساحلی یا در مناطق سرد برفی خردگی میلگرد ها می تواند موجب لایه لایه شدن و از بین رفتن کاور بتن شود.
اتصال پوششی یا اورلپ
اتصال پوششی یا اورلپ

محدودیتهای استفاده از وصله پوششی

  • طبق بند ۱۸-۴-۱-۲ آیین نامه بتن ایران و همچنین بند ۹-۲۱-۴-۱-۲ مبحث نهم مقررات ملی ساختمان و بند ۱۲-۱۴-۲-۱ ACI-318 ، وصله پوششی تنها در مورد میلگردهای با قطر کمتر از ۳۶ میلیمتر مجاز است.
  • مطابق بند ۱۸-۴-۳-۲ آیین نامه بتن ایران و همچنین بند ۹-۲۱-۴-۲-۳ ملی ساختمان و 12-15-6 ACI-318، در قطعات کششی وصله میلگردها تنها به وسیله وصله های جوشی یا مکانیکی مجاز است و فاصله وصله ها در میلگردهای مجاور باید بیشتر از ۷۵۰ میلیمتر در نظر گرفته شوند.
  • در صورتی که فواصل آرماتورها به ترتیبی باشند که امکان استفاده از وصله پوششی وجود نداشته باشد باید از وصله مکانیکی استفاده کرد، در این خصوص می توان به ستونهای بتنی سنگین اشاره کرد که در آنها مقدار زیادی آرماتور سایز بالا مورد استفاده قرار می گیرد.
  • در نقاطی که درزهای اجرایی و یا روند گسترش ساخت در آینده ، موجب نیاز به پیوستگی کششی آرماتورها می شوند، استفاده از وصله های مکانیکی برای بجا گذاشتن ریشه های بلند برای آرماتورها ترجیح دارند، با حداقل ۳۰ سانتی متر ریشه انتظار تقریبا هر نوع وصله مکانیکی قابل اجرا خواهد بود در صورتی که آرماتورها در حالت پوششی نیاز به طول چندین برابر دارند.


در خصوص کوپلرهای استاندارد در ساختمان سوال دارید؟ با ما تماس بگیرید ۰۹۱۲۰۷۷۰۵۵۶

مبنع : https://parskaveh.ir

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

باما تماس بگیرید 6 055 077 0912